Δευτέρα 29 Ιουνίου 2020
ΟΔΥΣΣΕΙΑ TV: (Η ΠΡΩΤΗ!) Μήνυση για «δήθεν θανάτους» από κορονοϊ...
ΟΔΥΣΣΕΙΑ TV: (Η ΠΡΩΤΗ!) Μήνυση για «δήθεν θανάτους» από κορονοϊ...: Στην Εισαγγελία πρωτοδικείου Αθηνών υποβλήθηκε μηνυτήρια αναφορά από τον δικηγόρο Νίκο Αντωνιάδη προκειμένου να ερευνηθούν όλα τα στοιχ...
Πέμπτη 18 Ιουνίου 2020
Δευτέρα 15 Ιουνίου 2020
Παρασκευή 12 Ιουνίου 2020
ΓΙΑ ΤΑ 200 ΧΡΟΝΙΑ απο το 1821
ΓΙΑ ΤΑ 200 ΧΡΟΝΙΑ απο το 1821
http://www.arxeion-politismou.gr/2020/06/100-kathigites-kata-Aggelopoulou.html
http://www.arxeion-politismou.gr/2020/06/100-kathigites-kata-Aggelopoulou.html
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ (ΚΑΡΥΑΙΣ)
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ (ΚΑΡΥΑΙΣ)
https://www.youtube.com/watch?time_continue=78&v=GK5u-hl341I&feature=emb_logo
https://www.youtube.com/watch?time_continue=78&v=GK5u-hl341I&feature=emb_logo
Δευτέρα 1 Ιουνίου 2020
Ιωάννης Καποδίστριας
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821
1.ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
. Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας εἶναι ὁ πρῶτος Κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος καὶ ἐκ τῶν ἐθνομαρτύρων τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας. Γεννήθηκε τὸ 1776 στὴν Κέρκυρα. Δολοφονήθηκε στὶς 27 Σεπτεμβρίου 1831 στὸ Ναύπλιο. Ὑπῆρξε μία ἀπὸ τὶς σημαντικότερες διεθνεῖς προσωπικότητες τῶν ἀρχῶν τοῦ 19ου αἰώνα. Στὰ λίγα χρόνια τῆς προσφορᾶς του στὸ Ἔθνος ἔθεσε τὰ θεμέλια τοῦ σύγχρονου Ἑλληνικοῦ Κράτους.
Ἐράνισμα ἀπὸ τὰ γραπτὰ τοῦ Καποδίστρια
Ὑπὲρ τῶν δικαίων τῶν Ἑλλήνων (Πρῶτο)
. Ὁ Καποδίστριας ἀπὸ τὴ θέση τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσίας ἐπιδίωξε νὰ στρέψει τὴν ἄποψη τοῦ Αὐτοκράτορα Ἀλεξάνδρου ὑπὲρ τῶν Δικαίων τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Μὲ τὴν ἔκρηξη τῆς Ἐπαναστάσεως καὶ τὴν δολοφονία τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε΄ ὁ Καποδίστριας διὰ τῶν ἐνεργειῶν του ἐπιτυγχάνει νὰ περιορίσει τοὺς αἱματηροὺς ἐξοντωτικοὺς διωγμοὺς τῶν Ἑλλήνων στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ σὲ ἄλλα μέρη. Ἐκδήλωση τῆς πολιτικῆς αὐτῆς ὑπῆρξαν τὰ ἔντονα διαβήματα πρὸς τὴν Πύλη τοῦ Ρώσου πρεσβευτῆ Στρόγανωφ, τὸ πρὸς αὐτὴν τελεσίγραφο τῆς 6ης Ἰουλίου 1821 καὶ ἡ εἰς ἔνδειξη διαμαρτυρίας ἀναχώρησή του ἀπὸ τὴν Βασιλεύουσα στὰ τέλη τοῦ ἰδίου μηνὸς Ἰουλίου. Ὁ Καποδίστριας προτείνει τὴν παρέμβαση τῆς Ρωσίας ὑπὲρ τῶν Χριστιανῶν τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ὁ Ἀλέξανδρος κατ’ ἀρχὴν τὴν ἀποδέχεται, ὅμως ὁ Μέτερνιχ τὸν ἀποτρέπει καὶ τοῦ ἀλλάζει ἄρδην ἄποψη. Ὁ Καποδίστριας κατόπιν αὐτοῦ ἔκρινε ὅτι γι’ αὐτὸν ἦταν πλέον ἠθικῶς ἀσυμβίβαστος ἡ παραμονή του στὴ θέση τοῦ Ὑπουργοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσίας. Γράφει ὁ ἴδιος ὁ Καποδίστριας γιὰ τὴ συνάντησή του μὲ τὸν Αὐτοκράτορα καὶ τὴν παραίτησή του:
. «Ἐντεῦθεν ὁρμώμενος κατέδειξα εἰς αὐτὸν ὅτι τὸ σύστημα ὅπερ νῦν ἠσπάζετο, μὲ ἔθετε εἰς τὸ δίλημμα ἢ νὰ παραβιάσω τὰ αἰσθήματά μου καὶ πάντα τὰ καθήκοντα τὰ ἐπιβαλλόμενα ὑπὸ τῆς Πατρίδος, εἰς τὴν ὁποίαν οὐδέποτε ἔπαυσα νὰ ἀνήκω, ἢ νὰ ἀθετήσω τὰ καθήκοντά της πρὸς τὸν Αὐτοκράτορα ὑπηρεσίας μου. Τοιαύτη θὰ ἦτο ἡ θέσις μου ἐὰν ἐθεώρουν εἰσέτι ἐμαυτὸν ἱκανὸν νὰ Τὸν ὑπηρετῶ εἰς τὸ Ὑπουργεῖον τῶν Ἐξωτερικῶν εἰς στιγμὴν κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ ἐχρησιμοποίει ὅλην τὴν ἰσχύν Του ἐναντίον τοῦ ἀτυχοῦς Ἑλληνικοῦ Ἔθνους».
(Μιχαὴλ Θ. Λάσκαρι, Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης «Αὐτοβιογραφία Ἰωάννου Καποδίστρια», Ἀθῆναι, 1940, σελ. 121).
Ὑπὲρ τῶν δικαίων τῶν Ἑλλήνων (Δεύτερο)
. Τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1828 ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἀγαθάγγελος Α΄, ὁ ἀπὸ Χαλκηδόνος, ἔστειλε στὴν Ἑλλάδα τοὺς Μητροπολίτες Νικαίας, Χαλκηδόνος, Λάρισας καὶ Ἰωαννίνων στὴν Ἑλλάδα. Σκοπός τους νὰ πείσουν τὸν Κυβερνήτη καὶ τοὺς Ἕλληνες νὰ παραιτηθοῦν τοῦ Ἀγώνα τους, νὰ δηλώσουν ὑποταγὴ στὸν Σουλτάνο Μαχμοὺτ Β΄ καὶ νὰ ἐπανέλθουν ὑπὸ τὸν Ὀθωμανικὸ ζυγό, μὲ τὴν ὑπόσχεση τοῦ Πατριάρχου ὅτι θὰ τοὺς ἐδίδετο ἀμνηστία. Σὲ ἀπάντηση τῆς ἐνεργείας αὐτῆς ὁ Καποδίστριας ἀπέστειλε ἐπιστολὴ στὸν Πατριάρχη, στὴν ὁποία, μεταξὺ ἄλλων, ἔγραψε:
«…Βαθύτατα αἰσθανόμεθα ὅ, τι ὀφείλομεν εἰς τὴν θέσιν καὶ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος (ΥΠ) διὰ τοῦτο καὶ δὲν ἐγκρίνομεν νὰ ἀνακεφαλαιώσωμεν τὸ περιεχόμενον τῆς συνοδικῆς ἐπιστολῆς…
. Περικυκλούμενος καὶ πολεμούμενος ὁ λαὸς οὗτος ἐξ ἑνὸς μέρους ἀπὸ φοβερὰ στρατόπεδα… ὠθούμενος συχνάκις ἕως τοῦ χείλους τῆς ἀβύσσου, ὁ λαὸς οὗτος ὑπάρχει ἀκόμη. Καὶ ὑπάρχει, διότι ὁ Θεὸς ἑξαπέστειλεν εἰς αὐτὸν τὴν χάριν του νὰ εὕρῃ εἰς τὴν χριστιανικὴν πίστιν τὸ κράτος τοῦ πολεμεῖν, τὴν ἰσχὺν τοῦ ἐγκαρτερεῖν εἰς τὰ δεινά, καὶ τὴν ἀπόφασίν του νὰ ἀπολεσθῇ μᾶλλον ἢ νὰ ὑποκύψῃ εἰς τὸν ζυγόν, τὸν ὁποῖον οἱ πατέρες του ἐβάστασαν ἀλλὰ ποτὲ δὲν παρεδέχθησαν…
Ὁμόφωνος καὶ γενικὴ εἶναι ἡ πεποίθησις αὕτη. Οὔτε οἱ προύχοντες, οὔτε ὁ κλῆρος, οὔτε ὁ λαός, πρὸς τοὺς ὁποίους ἡ Υ.Π. διευθύνεται, ἔχουσιν οὔτε δύνανται νὰ ἔχωσιν ἄλλην παρ’ αὐτὴν τὴν πεποίθησιν, χωρὶς νὰ ἑξαχρειωθῶσι καὶ νὰ παύσωσι τοῦ νὰ εἶναι ἄνθρωποι καὶ χριστιανοί.
Πάμπολυ αἷμα ἐχύθη, πάμπολλαι οὐσίαι ἐφθάρησαν εἰς διάστημα ὀκτὼ ἐτῶν πολέμου καὶ δυστυχιῶν, καθ’ οὓς ὁ τόπος οὗτος κατηφανίσθη, ὥστε ὅλως διόλου ἀδύνατον εἶναι νὰ ἐπανέλθῃ εἰς ὁποιανδήποτε κατάστασιν πραγμάτων βάσιν ἔχουσαν τὸ παρελθόν!
….Ὀφείλομεν ἐξ ὀνόματος καὶ ἐκ μέρους τοῦ Ἔθνους, τὸ ὁποῖον ἐνεπιστεύθη εἰς ἡμᾶς τὴν διεύθυνσιν τῶν συμφερόντων του, νὰ παρακαλέσωμεν τὴν Υ.Π. νὰ μᾶς χαρίση τὰς εὐλογίας της, πεπεισμένη ὅτι ἀμεταθέτως εἴμεθα προσηλωμένοι εἰς τὰς ἀρχὰς τῆς ἱερᾶς ἡμῶν πίστεως.
. Μακάριοι ἐσμέν, ὁσάκις εὐδοκήσει ὁ Πανάγαθος Θεός, ὥστε νὰ δυνηθῇ ἡ Υ.Π. νὰ γένῃ εἰς ἡμᾶς πρόξενος τῶν ἀγαθῶν, τὰ ὁποία ὀφείλει ὡς κεφαλὴ τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας εἰς ὅλα τὰ τέκνα της.
Ἐν Πόρῳ τὴν 28ην Μαΐου (9 Ἰουνίου) 1828.
Ὁ Κυβερνήτης Ὁ Γραμματέας τῆς Ἐπικράτειας
Ι.Α. Καποδίστριας Σπ. Τρικούπης»
Ὑπὲρ τῶν δικαίων τῶν Ἑλλήνων (Τρίτο)
. Στὶς ἀρχὲς τοῦ 19ου αἰώνα ἐντάθηκαν οἱ προσπάθειες τῶν Λατίνων καὶ τῶν Ἀρμενίων νὰ πάρουν ὑπὸ τὴν κυριαρχία τοὺς τὰ Πανάγια Προσκυνήματα στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ στὴ Βηθλεέμ. Ὁ Καποδίστριας, ὡς Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσίας, ὑποστήριξε τὰ δίκαια τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων, χωρὶς νὰ παραθεωρήσει ὅτι πρέπει νὰ ὑπάρχει γαλήνη σὲ αὐτὰ καὶ ὅτι οὐδεὶς Χριστιανὸς ἀποκλείεται ἀπὸ τὴν προσκύνησή τους. Σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν πρεσβευτὴ τῆς Ρωσίας στὴν Πύλη G.A. Stroganov ἔγραψε μεταξὺ ἄλλων:
. «… Γιὰ νὰ φθάσετε στὸ ὁμόφωνο τῆς ἀπόφασης Ἐξοχώτατε εἶσθε ρητῶς ἐπιφορτισμένος νὰ συμπληρώσετε καὶ νὰ ἐπαληθεύσετε ὅλους τοὺς τίτλους, ὅλες τὶς νομικὲς ἀποδείξεις καὶ τὰ δεδομένα, ποὺ μποροῦν νὰ συντελέσουν στὸ νὰ ἀποσαφηνίσουν τὰ ἀμφισβητούμενα σημεῖα μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν τῆς Ἀνατολῆς καὶ αὐτῶν τῆς Δύσης, σὲ σχέση μὲ τὴν φύλαξη τοῦ Παναγίου Τάφου. Στὴν περίπτωση πρέπει νὰ ἐκτιμήσετε τὰ δικαιώματα, τὰ ὁποῖα οἱ Χριστιανοὶ τῆς Ἀνατολῆς προσφάτως ἀπέκτησαν ὡς πρὸς τὴν φύλαξη τοῦ Παναγίου Τάφου. Αὐτὰ τὰ δικαιώματα ὑπάρχουν μὲ ἀμερόληπτη κρίση. Ἀλλὰ δὲν θὰ πρέπει νὰ ἐμπλακοῦν μὲ οὐδένα ἀποκλεισμὸ τῶν ἄλλων δογμάτων…»
(Μετάφραση ἀπὸ τὰ γαλλικά, ἀπὸ τὸ βιβλίο «Jean Capodistria (1776-1831) Visionnaire et precurseur d’ une Europe unie», Librairie Kauffmann, Athenes, Novembre 2003).
Γιὰ τοὺς Ἕλληνες
. Ὁ Καποδίστριας σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἰακωβάκη Ρίζο Νερουλὸ (1778-1849) ἀπὸ τὴν Γενεύη, τὸ 1823, τὴν ὁποία ὑπαγόρευσε στὸν Μουστοξύδη, τόνισε μεταξὺ ἄλλων:
«Στὴν ἱστορία, τὴν ὁποία γράφεις, ἐλπίζω ὅτι εἶναι εὔκολο νὰ καταδείξεις ὅτι:
. Οἱ Ἕλληνες δὲν ἔπαυσαν ποτὲ νὰ σχηματίζουν ἕνα ἔθνος μὲ τὴν καθαρὴ ἔννοια τοῦ ὅρου.
. Ὡς ἔθνος μπόρεσαν νὰ συμμετάσχουν στὶς εὐεργεσίες, ποὺ πρόσφερε στὴν ἀνθρωπότητα ὁ εὐρωπαϊκὸς πολιτισμός. Καὶ
Ὅτι αὐτὲς οἱ εὐεργεσίες ποὺ τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος προσέφερε στὴν ἀνθρωπότητα θὰ βοηθήσουν στὸ νὰ ξεπεράσει τὰ ὅρια τοῦ μικροῦ ἀριθμοῦ του καὶ νὰ εἶναι πιὸ κοντὰ στὸ νὰ γκρεμίσει σὲ ἐρείπια τοὺς Μουσουλμάνους, ἀπὸ τὸ νὰ παραμείνει σκλαβωμένο σὲ αὐτούς».
ΧΙΛΙΕΤΗΣ ΜΕΣΟΒΑΣΙΛΕΙΑ & ΠΛΑΝΕΣ
Ο γέρ. Αρσένιος περί της επίγειας χιλιετούς βασιλείας του Κυρίου: υπό ακαδημαϊκού, καθηγητή δρ. Αλέξιου Παναγόπουλου
https://www.pemptousia.gr/2014/12/o-ger-arsenios-peri-tis-epigias-chilietous-vasilias-tou-kiriou/
[προηγούμενη δημοσίευση: https://www.pemptousia.gr/?p=84968]
Στον δεύτερο υπότιτλο του ως άνω βιβλίου του γέροντα: «περί Χιλιετούς βασιλείας του Χριστού»[1], γίνεται έλεγχος γι’ όλους αυτούς που ερμηνεύουν την χιλιετή βασιλεία του Χριστού επί της γής. Ο γέροντας επισημαίνει ότι το χωρίο αυτό ομιλεί ξεκάθαρα «περί ΨΥΧΩΝ», που μαρτύρησαν για το όνομα του Χριστού, οι οποίες ψυχές βασίλευσαν «μετά του Χριστού χίλια έτη και οι λοιποί των νεκρών (οι αμαρτωλοί) ούκ έζησαν έως τελεσθή τα χίλια έτη»[2]. Ο γέροντας στην ερμηνευτική του αυτή διατύπωση χρησιμοποιεί εύστοχα την διατριβή επί διδακτορία του π. Ιωάννη Ρωμανίδη, με τίτλο: «το προπατορικόν αμάρτημα».[3] Όπου ο π. Ιωάννης σημειώνει ότι η πνευματική ανάσταση του ανθρώπου, ως πρώτη ανάσταση, γίνεται εδώ στη γη με την αναγέννηση του ανθρώπου μέσω των ιερών μυστηρίων του Χριστού. Αυτοί που σωματικά θα αποθνήσκουν, ενόσω έζησαν την ειλικρινή μυστηριακή ζωή επί της γης, θα «υπάγουν» και θα «συζούν» με τον Κύριο στον ουρανό «απολαμβάνοντες μερικώς, των αγαθών της βασιλείας του Χριστού επί χίλια έτη, δηλαδή κατά την μακράν και ακαθόριστον περίοδον μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας».
Σε αυτους τους πραγματικά πιστούς «ο δεύτερος θάνατος, η αποκοπή δηλαδή από τον Θεόν, δεν έχει εξουσίαν», γιατι αυτοι θα απολαμβάνουν μερικώς τα αγαθά της βασιλείας του Χριστού, έως την Β’ Παρουσία και δίκαιη ανταπόδοση των αιώνων. Πρώτος θάνατος επισημαίνεται ότι είναι ο σωματικός, δηλαδή με τον επίγειο σωματικό θάνατο του ανθρώπου, ο οποίος έχει εξουσία πάνω σε όλους τους ανθρώπους όλων των αιώνων και όλων των εποχών. Όσον αφορά το «δέσιμον του Σατανά», προϋποθέτει την απόλυτη εξουσία που είχε ο Σατανάς πάνω στους ανθρώπους μετά την παράβαση των πρωτοπλάστων. Μετα δηλαδή την προπατορική αμαρτία ως αποτέλεσμα παράβασης και παρακοής, ακόμα και οι αγιότεροι προφήτες και δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης μετά τον σωματικό θάνατο επί της γής θα οδηγούντο στον Άδη. Αυτή η κατάσταση διήρκεσε μέχρι τότε που «κατελύθη» η εξουσία του Εωσφόρου, δηλαδή μέχρι τότε που ο Θεάνθρωπος Χριστός ανέλαβε την σωτηρία του ανθρώπινου γένους με αντάλλαγμα την σταυρική Του θυσία. Μετά απ’ αυτή τη θυσία του Χριστού, ουδείς βρίσκεται υπο την εξουσία του Εωσφόρου, πλήν εκείνων που από μόνοι τους επιθυμούν να παραδίδουν τον εαυτό τους στο Σατανά και στα έργα του.
Από την ώρα της σταύρωσης και ανάστασης του Χριστού, η απόλυτη εξουσία που είχε ο Σατανάς πάνω στους ανθρώπους περιορίστηκε ή δεσμεύτηκε, μέχρις ότου συμπληρωθούν τα «χίλια έτη, μέχρι δηλαδή των παραμονών της Δευτέρας Παρουσίας, οπότε θα λυθή πάλιν δι’ ολίγον χρόνον – και ίσως ήδη ελύθη – και θα εξέλθη, ίνα πολεμήση τον κόσμον». Εδώ ο γέροντας διευκρινίζει με ξεκάθαρη εσχατολογική θέση ότι τα «χίλια έτη», είναι σχηματικός αριθμός χρονικής διάρκειας από την ανάσταση του Κυρίου, έως και την Β’ έλευσή Του. Μάλιστα προφητικά προσεγγίζει με επιφύλαξη το γεγονός τώρα να βρισκόμαστε στις έσχατες ημέρες του κόσμου, με την σύντομη ερμηνευτική του διατύπωση: «ίσως ήδη ελύθη» ο Σατανάς προκειμένου να πολεμήσει τους ανθρώπους, με όση λύσσα και θυμό έχει, ξέροντας ότι λίγος καιρός πλέον του απέμεινε μέχρι την Β’ ένδοξη έλευση του Αρνίου ως κριτού.[4] Αυτή την ερμηνεία δίδουν στο δέσιμο του Σατανά τόσο ο Ανδρέας, όσο και ο Αρέθας.
Ο γέροντας ελέγχει και χαρακτηρίζει ως «φαιδρά μυθολογία» όλα όσα αναφέρονται στα περί χιλιετούς βασιλείας του Χριστού επί της γής. Επίσης, επισημαίνει ότι το χωρίο «γενήσεται μία ποίμνη εις ποιμήν»[5], έχει παρερμηνευτεί από τους «χιλιαστικά φρονούντες», γιατί το χωρίο αυτό δεν σημαίνει ερμηνευτικά τίποτα άλλο παρά «απλώς την ίδρυση της Εκκλησίας, η οποία παρουσιάζεται εδώ ως ποίμνη υπό ποιμένα τον Χριστόν και με πρόβατα προερχόμενα όχι μόνον εκ της αυλής των Ιουδαίων αλλά και των Εθνών». Σε καμία περίπτωση μας ερμηνεύει ο γέροντας «δεν σημαίνει ότι θα έλθη εις το προσεχές ή απώτερον μέλλον του χριστιανισμού επί της γής, μία περίοδος κατά την οποίαν ο Χριστιανισμός ως δύναμις και ως αγιότης ζωής θα κατισχύση και θα θριαμβεύση εις αφάνταστον βαθμόν εις ολόκληρον την ανθρωπότητα ή τουλάχιστον εις το μεγαλύτερον μέρος αυτης».
Συνεπώς οι θεωρίες αυτές που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς και μάλιστα όχι μόνο από αιρετικούς, αλλά και από κληρικούς ή θεολόγους όπως επισημαίνει ο γέροντας από την γνώση και εμπερία του ως πνευματικός. Ενόσω μιλώντας όλοι αυτοι για χιλιετή βασιλεία επί της γής, δηλαδή «περί μακράς περιόδου μακαρίας και αγίας ζωής επί της γής προ της συντελείας του κόσμου δημιουργούν και μεταξύ των πιστών ένα κλίμα αδιαφορίας διά τα σημεία των καιρών», τα οποία σημεία παραθεωρούμενα έχουν άμεση σχέση με τα εσχατολογικά και αποκαλυπτικά σημεία που αφορούν άμεσα την εξέλιξη του κόσμου. Στον τρίτο υπότιτλο του ως άνω βιβλίου του γέροντα: «Ο σφαγιασμός των Εβραίων»[6], ο γέροντας συσχετίζει ως εσχατολογικό «έκτακτο γεγονός» τον σφαγιασμό των Εβραίων μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο στα φοβερά στρατόπεδα συγκεντρώσεως του αδίστακτου γερμανού Χίτλερ και των οργάνων του. Αλλά επισημαίνει ότι δεν θα πρέπει απλώς και μόνο να αναζητηθούν οι υπαίτιοι αυτων των θανάτων, όπως ο Άϊχμαν και άλλοι, γιατι αυτοι δεν είναι, λέγει, οι κύριοι ένοχοι, γιατι αυτοι έγιναν μόνο τα όργανα «της κατάρας». Ο γέροντας επεξηγεί και συνδέει αυτά τα φρικτά γεγονότα της θανατώσεως χιλιάδων εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς ως εσχατολογική προφητεία που επαληθεύθηκε στις ημέρες μας. Γιατί οι πατέρες τους αυτην την κατάρα «επεκαλέσθηκαν εφ’ εαυτούς και τα τέκνα των»[7], όταν πρίν από δύο χιλιάδες έτη καταδίκαζαν με τον ατιμωτικότερο θάνατο τον ίδιο τον Θεάνθρωπο, τον Μεσσία, που γι’ αυτόν είχαν προφητεύσει οι προπάτορές τους. Ο γέροντας επισημαίνει ότι αυτή η φοβερή «κατάρα» επαληθεύθηκε πάλι 35 έτη περίπου μετά την σταύρωση του Κυρίου, όταν ο Ρωμαίος στρατηγός Τίτος, μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ εσφαγίασε άνω του 1.000.000 Εβραίους. Αυτή η «κατάρα» γράφει ο γέροντας πραγματοποιήθηκε και στην εποχή του Χίτλερ. Ενώ ο διασκορπισμός στα έθνη και ο σφαγισμός τους σε διάφορες εποχές προφητεύθηκε και από τον ίδιο τον αληθινό Μεσσία Θεάνθρωπο Χριστό ως παρατηρεί ο γέροντας[8].
Στον τέταρτο υπότιτλο του ως άνω βιβλίου του γέροντα: «η ίδρυσις του Εβραϊκού κράτους»[9], γίνεται αναφορά στην ίδρυση του Εβραϊκού κράτους, στο έτος 1949, ως σημείο των καιρών. Μετά από δύο χιλιάδες περίπου έτη δουλείας και διασκορπισμού του Εβραϊκού λαού σε όλα τα μήκη και πλάτη της γής, καταφέρνουν να ιδρύσουν το αρχαίο κράτος του περιούσιου λαού, που έγινε σταυρωτής του Μεσσία του. Συνάμα καταφέρνουν να αναβιώσουν την ιστορία, τον πολιτισμό και την παλιά και ξεχασμένη γλώσσα τους. Γι’ αυτό ο γέροντας γράφει: «Τι δεν θα έπρεπε να γραφή γύρω απ’ αυτό, και όμως ουδείς ησχολήθη σοβαρώς με τούτο».
[1] Ιερομ. Αρσενίου, Ανησυχητικά, 12.
[2] Αποκ. 20, 4-5.
[3] Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, σελ. 126.
[4] Αποκ. 12, 12.
[5] Ιωάν. 10, 16.
[6] Ιερομ. Αρσενίου, Ανησυχητικά, 16.
[7] Ματθ. 27, 25 «το αίμα αυτου εφ’ ημάς, και επί τα τέκνα ημών».
[8] Λουκ. 21, 24.
[9] Ιερομ. Αρσενίου, Ανησυχητικά, 17.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)