Αρίθμηση Προσώπων ως Διασάλευση Πολιτεύματος

ΘΕΜΑ Η αρίθμηση των προσώπων και η μετάπτωση του πολιτεύματος: Ένα ορθόδοξο σχόλιο για την ψηφιακή αποπροσωποποίηση Στην ώρα του ακριτού ψηφιακού ενθουσιασμού, όπου ο τεχνολογικός ορθολογισμός προβάλλεται ως καθολικό φάρμακο διακυβέρνησης, η Εκκλησία καλείται να αρθρώσει φωνή προφητική. Το σχέδιο αντικατάστασης του ανθρώπου από το «προφίλ», και της ύπαρξης από τον «προσωπικό αριθμό», δεν αποτελεί τεχνολογική εύκαιρη καινοτομία αλλά ύπουλη ανθρωπολογική διολίσθηση. Ο όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς δίδασκε πως ο άνθρωπος είναι πρόσωπο, εικόνα Θεού ζώσα, και όχι ένα δεδομένο του κράτους. Και ο μαθητής του, μακαριστός Αθανάσιος Γιέφτιτς, μας παρακαλούσε να βλέπουμε τον άνθρωπο όχι ως μονάδα ή δείκτη, αλλά ως μέλος εικονικό και κοινωνικό της Εκκλησίας, ως αδελφό εν Χριστώ. Στις 14 Μαΐου 2025, ο δημόσιος διάλογος εντός της Βουλής για τον Προσωπικό Αριθμό ανέδειξε, όχι μόνον την άγνοια ή προσποιητή λήθη της πολιτικής ηγεσίας για τις σκοτεινές ρίζες του αριθμοκεντρικού κρατικισμού, αλλά και την ανάγκη μιας πνευματικής αντίστασης. Οι συγκρίσεις με την πολιτική ρητορική του παρελθόντος (Κουτσόγιωργας – Κουτσογιόργουελ) δεν είναι απλώς χλευαστικές· είναι ειρωνικά τεκμήρια μιας επαναλαμβανόμενης βίας εναντίον του ανθρώπινου προσώπου εν ονόματι του «δημοσίου συμφέροντος». Αλλά ποίου δημοσίου συμφέροντος; Της αφάνισης της ετερότητας; Της ψηφιακής μονολιθικότητας; Της επιτηρούσας απροσωπίας; Ένας Ορθόδοξος καποδιστριακός ανθρωπισμός βλέπει τον πολίτη όχι ως στατιστικό μέγεθος αλλά ως λειτουργικό μέλος της κοινωνίας, με δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα, συνειδητά και ηθικά. Το κράτος οφείλει να διακονεί το πρόσωπο, όχι να το αντικαθιστά με ψηφιακές μάσκες. Καθώς ο νέος «ψηφιακός δεσποτισμός» προχωρεί με τη μορφή «Νέας Διακυβέρνησης», ο Ελληνορθόδοξος λαός δεν πρέπει να σιωπά. Η σιωπή απέναντι στην αποπροσωποποίηση είναι συνενοχή. Ο Ιωάννης Καποδίστριας έδωσε το παράδειγμα υποστατικής πολιτικής υπέρ του κοινού καλού, με αναφορά στο ήθος, στην πίστη, στη θυσία. Ο ίδιος αρνήθηκε τις ετικέτες του δεσπότη, ακριβώς διότι θεωρούσε την εξουσία ως σταυροφόρο υπηρεσία, όχι ως πλατφόρμα ελέγχου. Στον 21ο αιώνα, όπου ο ανθρωπολογικός μηδενισμός προβάλλει ως μοντερνιστική λύση στο πρόβλημα της κοινωνικής συνύπαρξης, η μόνη ελπίδα παραμένει ο άνθρωπος ως πρόσωπο θεωμένο. Και όπως έλεγε ο Όσιος Ιουστίνος: > «Ο άνθρωπος μπορεί να αριθμείται μόνον εντός της αγάπης, όχι εντός της κρατικής μηχανής». Ας υπερασπιστούμε, λοιπόν, την ιερότητα του προσώπου, με θάρρος, λόγο, προσευχή και αγάπη. Όχι για εμάς μόνον, αλλά για όλους όσους θα έλθουν. --- Καθηγητής Δρ. Αλέξιος Παναγόπουλος Ακαδημαϊκός – Θεολόγος – Νομικός – Βιοηθικός EASA | Doctor Theology, Doctor Law and Doctor Bioethics Ο Καθηγητής Δρ. Αλέξιος Παναγόπουλος είναι ακαδημαϊκός με ειδίκευση στη Θεολογία, τη Νομική και τη Βιοηθική. Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (EASA) και δίδαξε σε μεταπτυχιακά προγράμματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το επιστημονικό πολιτικό και ηθικο του έργο επικεντρώνεται στην Ορθόδοξη πολιτική φιλοσοφία, τη χριστοκεντρική ανθρωπολογία και την ηθική της δημόσιας ζωής. Εμπνέεται από το όραμα του Ιωάννη Καποδίστρια, για ένα κράτος που υπηρετεί το κοινό και δημόσιο συμφέρον, με βάση την αλήθεια, την ταπεινότητα και τη θυσιαστική προσφορά. Υπερασπίζεται την ανάγκη για πνευματικά θεμελιωμένη ορθόδοξη πολιτική, με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το ορθόδοξο ήθος. ---