ΧΡΥΣ.ΣΑΒΒΑΤΟΣ & ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ???

..https://christianvivliografia.wordpress.com/2018/02/03/οἱ-ἀστοχίες-τοῦ-μητροπολίτου-μεσσην/Ὡς πρὸς τὴ συμμετοχὴ τῶν Ἐπισκόπων, τῶν ἄλλων κληρικῶν καὶ τοῦ λαοῦ σὲ συλλαλητήρια καὶ λαοσυνάξεις εἶναι Ὀρθόδοξη καὶ ὄχι προτεσταντικὴ παράδοση. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν αἱρέσεων καὶ τῆς εἰκονομαχίας ἕως καὶ τὴν ἐποχὴ τῶν ἑνωτικῶν ἐνεργειῶν τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας καί, ἐνίοτε, τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας, κλῆρος καὶ λαὸς διαφύλαξαν τὴν Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὶς κακοδοξίες. Τὰ παραδείγματα πολλά. Δύο ἀρκοῦν. Ὅταν ἡ αὐτοκράτειρα Εὐδοξία ἐξόρισε, τὴν πρώτη φορά, τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, τὸν ἀποκατέστησε σύντομα, διότι «τὸ πλῆθος τὸ ὁποῖο μόνο σχεδὸν τοῦ εἶχε μείνει ἀπολύτως πιστόν, ἐνθουσιῶδες ἀπήτει ἄμεσον ἐπανεγκατάστασιν εἰς τὸν θρόνον...» (Χριστ. κ΄ Ἠθ. Ἐγκυκλοπ. τ.6, σελ. 1177).
.             Τὸ δεύτερο εἶναι μὲ τὶς φιλενωτικὲς ἐνέργειες τῶν αὐτοκρατόρων καὶ τῶν φιλενωτικῶν ἱεραρχῶν. Ὅταν ὁ Μιχαὴλ Παλαιολόγος ἐπιχείρησε νὰ ὑποτάξει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὸν Πάπα (1274-1280) κλῆρος καὶ λαὸς μὲ λαοσυνάξεις καὶ μὲ μία Σύνοδο στὴ Θεσσαλία τὴν ἀπέτρεψαν καὶ ἡ ὑπογραφεῖσα συνθήκη «δὲν ἔλαβεν οὐδὲ ἐκτελέσεως ἀρχήν». (Σπ. Ζαμπελίου «Ἄσματα Δημοτικά τῆς Ἑλλάδος μετὰ μελέτης ἱστορικῆς περὶ μεσαιωνικοῦ Ἑλληνισμοῦ», Τύπ. Τερζάκη καὶ Ρωμαίου, Κέρκυρα, 1852, σελ. 506. Ἐπίσης Α.Α. Βασίλιεφ «Ἱστορία Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας 324-1453», ἐκδ. Μπεργαδῆ, Ἀθήνα, 1954, σελ. 824). Ἡ δεύτερη ἐπιχείρηση ὑποταγῆς στὸν Πάπα ἔγινε ἐπὶ αὐτοκρατόρων Ἰωάννου καὶ Κωνσταντίνου τῶν Παλαιολόγων, ὅταν καὶ πάλι κλῆρος καὶ λαὸς τὴν ἀπέτρεψε. Στὴν ψευδοσύνοδο Φεράρας – Φλωρεντίας (1438-1439), ὅπως γράφει ὁ Ζαμπέλιος, μόνος ὁ Μητροπολίτης Ἐφέσου Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς ἀπέτρεψε τὴν ὑποταγὴ στὸν Πάπα, γνωρίζοντας ὅτι εἶχε μαζί του τὸν λαὸ τῆς Κωνσταντινούπολης, ποὺ καθημερινὰ διαδήλωνε ὑπὲρ τῆς διατήρησης τῆς ἐθνικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεώς του (Αὐτ. σελ. 533-534). Γιὰ αὐτὴ τὴν ἰδιοπροσωπία του ἀγωνίζεται καὶ διαδηλώνει ὁ κλῆρος μαζὶ μὲ τὸν λαό. Ποῦ «ὁ ἐκπροτεσταντισμὸς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους του» καὶ ποῦ ἡ «ἐκκοσμίκευσή» του;
.             Μία ἄλλη ἐπίκριση τοῦ Μητρ. Μεσσηνίας σὲ βάρος τῶν συνεπισκόπων του εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία δι’ αὐτῶν «θὰ σταθεῖ θεσμικὰ δίπλα στοὺς “ἄθεσμους” ὀργανωτὲς τῶν συλλαλητηρίων ὡς “θεραπαινίδα τους”». Προφανῶς ὁ Μητρ. Μεσσηνίας κατηγορεῖ τὰ μέλη τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὅτι κατάντησαν τὴν Ἐκκλησία «ὑπηρέτρια» τῶν διοργανωτῶν τοῦ συλλαλητηρίου. Αὐτὸ ἐκκλησιολογικὰ δὲν εἶναι ἀκριβές. Ὁ Ἐπίσκοπος ἀπὸ μόνος του ἀποτελεῖ μεγάλη εὐλογία γιὰ μία σύναξη καὶ τιμὴ πρὸς τοὺς συναγμένους. Ἀλλὰ καὶ ἂν «κατάντησε» ὁ Ἐπίσκοπος καὶ ὅποιος ἄλλος κληρικὸς «ὑπηρέτης» τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ποιός μεγαλύτερος ἔπαινος θὰ μποροῦσε νὰ τοῦ δοθεῖ; Ὑπάρχει μεῖζον τοῦ νὰ ἐφαρμόζει τὴν ἐντολὴ τοῦ Ἰησοῦ: «Ὃς ἂν θέλῃ μέγας γενέσθαι ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος καὶ ὃς ἂν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος» (Μάρκ. ι´ 44) καὶ τοὺς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν, ἀλλὰ Χριστὸν Ἰησοῦν, ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμῶν διὰ Ἰησοῦν» (Β΄ Κορ. δ΄ 6);...
.             Τέλος χωρὶς νὰ ἀναφέρει στοιχεῖα ὁ Μητρ. Μεσσηνίας ἀπαξιώνει πλήρως τοὺς διοργανωτὲς τῶν συλλαλητηρίων καὶ ἀφήνει ἀόριστες σὲ βάρος τους κατηγορίες. Γράφει: «Ποιούς ἐκπροσωποῦν οἱ “ἄγνωστοι” συνδιοργανωτές, οἱ ὁποῖοι ἐπιδιώκουν νὰ χρησιμοποιήσουν τὴ θεσμικὴ Ἐκκλησία καὶ νὰ τὴν “καπελώσουν” γιὰ τὴν ἱκανοποίηση δικῶν τους πολιτικῶν σκοπιμοτήτων, ἄλλοθι καὶ ἐπιδιώξεων;». Καὶ πάρα κάτω: «Ποιοί εἶναι οἱ ἀνεύθυνοι ὁμιλητές... καὶ τί τάχα ἐκπροσωποῦν ἢ μὲ ποιά ἰδιότητα ἀπευθύνονται μὲ τρόπο προκλητικὸ πρὸς τὸν Προκαθήμενο καὶ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας προσκαλώντας τους νὰ συμμετάσχουν στὰ δικά τους συλλαλητήρια;».
.             Ἀστοχεῖ γιὰ μίαν ἀκόμη φορὰ ὁ Μητρ. Μεσσηνίας. Οἱ διοργανωτὲς δὲν εἶναι «ἀνεύθυνοι», ὅπως καὶ ὁ κάθε συνειδητὸς πολίτης αὐτῆς τῆς χώρας, καὶ κάθε ἄλλης δημοκρατικῆς χώρας. Ἐπίσης δὲν ἀπευθύνθηκαν «μὲ τρόπο προκλητικὸ» στὸν Ἀρχιεπίσκοπο, ἀλλὰ τοῦ ζήτησαν συνάντηση καὶ ὁ κ. Ἱερώνυμος τοὺς ἐδέχθη καὶ τοὺς εἶπε νὰ πράξουν κατὰ τὴ συνείδησή τους... Καὶ γιατί εἶναι προκλητικὸ νὰ προσκαλέσουν σὲ μία ἐκδήλωση ποὺ διοργανώνουν τοὺς ποιμένες τους; Δηλαδὴ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ Μητροπολίτες, ποὺ ἀποδέχονται προσκλήσεις καὶ παρίστανται σὲ ἐκδηλώσεις ποὺ διοργανώνουν Δῆμοι, καὶ Ὀργανώσεις κακῶς πράττουν; Τί ἐλιτίστικη ἀντίληψη εἶναι ὅτι ὁ Μητροπολίτης πρέπει νὰ ζεῖ ἀπομονωμένος στὸν θρόνο του;
.             Ἡ ἐκδήλωση γιὰ τὴ Μακεδονία δὲν εἶναι κομματική, δὲν εἶναι συνδικαλιστική, δὲν εἶναι ἰδεολογική, εἶναι πανεθνικὴ καὶ αὐτὴ τὴν ἑνότητα τοῦ ποιμνίου τους μπρὸς σὲ ἕνα μεῖζον ζήτημα, ὅπως εἶναι τὸ Μακεδονικό, ἐπισφραγίζουν οἱ συμμετέχοντες στὰ συλλαλητήρια Ἐπίσκοποι καὶ οἱ ἄλλοι κληρικοί, καθὼς καὶ οἱ μοναχοὶ καὶ οἱ μοναχές.
.             Ἡ δήλωση τοῦ Μητρ. Μεσσηνίας ὁλοκληρώνεται μὲ μία βαρειὰ κατηγορία σὲ βάρος τῶν διοργανωτῶν τῶν συλλαλητηρίων. Γράφει ὅτι αὐτὰ «διοργανώνονται προκειμένου νὰ ἐξυπηρετηθοῦν πρόσωπα καὶ σκοπιμότητες ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν». Θὰ πρέπει ὁ Μητροπολίτης νὰ καταθέσει ἀμέσως τὰ στοιχεῖα ποὺ διαθέτει, γιὰ νὰ ἐνημερωθεῖ ἡ κοινὴ γνώμη, ἀλλιῶς θὰ τοῦ προσαφθεῖ ἡ κατηγορία ὅτι ἀπηύθυνε ἀνεύθυνα καὶ συκοφαντικὰ λόγια, τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ προκαλέσουν ἐντάσεις καὶ ἔριδες, ξένες πρὸς τὸ μήνυμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἂν ἀρχίσει ὁ «ἐμφύλιος πόλεμος», μὲ ἔνθεν καὶ ἔνθεν ὑπονοούμενα, συκοφαντίες καὶ ἀόριστες καταγγελίες γιὰ «σκοπιμότητες ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν», αὐτὸς τελειωμὸ δὲν θὰ ἔχει καὶ μόνο πληγὲς θὰ προκαλέσει...