Μια παλιά ιστορία ... από το παιδομάζωμα.....

- Άκου δω παπά μου, του είχε εξομολογηθεί τότε ο Μπράκουλας... Ένα από τα πιο φριχτά πράγματα που κάναμε εμείς στον κακό εκεινο τον πόλεμο, ήταν που παιρναμε μαζι μας τα παιδια... Γιατι ετσι τα αναγκαζαμε να υποστουν τη δικια μας μοιρα, ενω αυτα ησαν αθωα και δεν φταιγανε σε τιποτα, για να πληρωνουν τα δικα μας κριματα... και ξερεις παπα μου, αυτο που μου βαραινει ακομα την ψυχη και δεν βρισκω γιατρεια, ουτε και τωρα που ναι κοντα να πεθανω, ηταν πως εκεινο εκει το κοριτσακι που σου ειχα εμπιστευθει καποτε, την Λαοκρατια αν θυμασαι δηλαδη... εκείνο το κοριτσάκι που λες και που τωρα τη βλεπεις, εχει γινει μια τοσο ομορφη γυναικα και δασκαλα μαλιστα, εκείνο το κοριτσάκι - αχ πως να στο εξομολογηθω μωρε παπα... αλλα, να... εκεινο το αθωο πλασμα, δεν ηταν το μονο παιδι, που ειχα αρπαξει απο το χωριο του, οταν εγω ο ιδιος μ' αυτα τα φριχτα χερια μου ειχα σκοτωσει τους γονιους του... ναι παπα, δεν ηταν μονον η Κρατουλα, που κουβαλουσα μαζι μου για την εξορια... Ηταν ομως και ενα αγορακι... Ενα αγορακι που διστασα τοτε να σου το αφησω κι αυτό μαζι με το κοριτσι γιατι λογαριαζα να τον παω στη Σοβιετικη Ενωση, να τον σπουδασουμε εμεις οι κομμουνσιτες και να τον κανουμε μεγαλο και τρανο, να γυρισει να παρει εκδικηση για την ηττα μας... Ελα ομως που το παιδι ξαφνικα μου αρρωστησε και αναγκαστηκα να το αφησω στον μαραγκό, στο Λεβίδι, ο οποίος είχε την καλωσύνη να μου δώσει τοτε φαγητο και στεγη για λιγες ημερες και η γυναικα του το θελε πολυ να κρατησουν το αγόρι... Κι ετσι τον αφησα κει τον μικρο... αλλα ξερεις ποιο ηταν αυτο το αγορακι, μωρε παππα; Ήταν ο Ελευθερης, ο τωρινός άντρας της Κρατουλας... Εμεις τα ειχαμε βαπτισει και τα δυο αυτα παιδια, οταν τα αρπαξαμε απο το σπιτι τους. Το αγορι Ελεύθερος και το κορίτσι Λαοκρατία... Όμως παπα μου κι αν θέλεις συγχώρα με... αν δηλαδή κρίνεις εσύ οτι ο Θεός μπορεί να με συγχωρήσει... είναι και κάτι αλλο, που δεν τολμησα να το πω ποτε σε κανεναν, ουτε σε σενα, ουτε στον μαραγκό που του αφησα τον Ελευθερη... κι ειναι μεγαλο το κριμα μου, παπα, τοσο μεγαλο που δεν το βαστα πια η ψυχη μου... ο Ελευθερης παπα-Γιώργη και η Κρατουλα είναι αδερφια αλλά δεν το ξέρουν! Και τώρα αγαπιούνται και έχουν και ένα παιδάκι, άθελα τους στιγματισμένοι από το βαρυ κρίμα το δικό μου...Συγχώρεσε με μωρέ... όρισε μου μετάνοιες, όρισε μου νηστείες, όρισε μου να πάω να πέσω από το βαραθρο, το ίδιο όπου αλλοτε ειχα γκρεμισει τον πατερα και τη μανα αυτων των παιδιών αλλά απάλλαξε με από αυτόν τον πόνο... Λύτρωσε την ψυχη μου παπα... πως να κουβαλησω τετοιο κριμα μπροστα στον Δημιουργο μας...

Κι ο σκληροπετσος φονιας ο πρωτινός καπεταν Θερσιτης, μου ειχε αποκαλύψει ο παπα-Γιώργης, οτι επεσε στα πόδια του και τα φιλουσε κλαιγοντας...

Ιστολόγιο "Ο Παιδαγωγός": Μια παλιά ιστορία ... από το παιδομάζωμα στον συμμ...: Παρότι έχουν πεθάνει όλοι οι πρωταγωνιστές αυτής της συγκλονιστικής ιστορίας,  αλλιώς δεν θα είχα το ηθικό δικαίωμα να τη δημοσιοποιήσω,...