Ἕλληνας πρωθυπουργός: «Θέλω νά ἀναλάβω ἀκέραια, ἐνώπιον τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου, ἀλλά καί ἐνώπιον τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, τήν πολιτική εὐθύνη γιά τήν τραγωδία». (=μιὰ τσιχλόφουσκα ἐπικοινωνιακῆς καταναλώσεως..)

https://christianvivliografia.wordpress.com/2018/07/30/ἡ-τσιχλόφουσκα-τῆς-πολιτικῆς-εὐθύν/

Η ΤΣΙΧΛΟΦΟΥΣΚΑ ΤΗΣ «ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ» κατὰ τὸ Συνταγματικὸ Δίκαιο

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Δημήτρη Τσάτσου,
«Συνταγματικό Δίκαιο», 1993,
σελ. 309
σχετικῶς πρὸς τὴν ἀνάληψη «πολιτικῆς εὐθύνης»

Ἕλληνας πρωθυπουργός: «Θέλω νά ἀναλάβω ἀκέραια, ἐνώπιον τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου, ἀλλά καί ἐνώπιον τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, τήν πολιτική εὐθύνη γιά τήν τραγωδία». (=μιὰ τσιχλόφουσκα ἐπικοινωνιακῆς καταναλώσεως γιὰ τὴν ἀγέλη τῶν ὑποβαθμισμένων)

.               Ἡ νομικὴ εὐθύνη τῶν Ὑπουργῶν ἔχει ὡς συνέπεια τήν ἐπιβολὴ σὲ αὐτοὺς ποινικῶν κυρώσεων, ἐὰν πρόκειται γιὰ ποινικὴ εὐθύνη (βλ. παρακάτω ΧΙΙ), ἢ τὴ νομικὴ ὑποχρέωσή τους νὰ ἀποκαταστήσουν τὶς ζημιὲς ποὺ προξένησαν παράνομα κατὰ τὴν ἄσκηση τῶν καθηκόντων τους, ἐὰν πρόκειται γιὰ ἀρχικὴ εὐθύνη.
Σημαντική, ὅμως εἶναι καὶ ἡ κύρωση ποὺ προκύπτει ἀπό τήν ὁμολογία ἢ τὴν ἀπόδοση (ἀτομικῆς ἤ συλλογικῆς) πολιτικῆς εὐθύνης στὰ μέλη τῆς Κυβέρνησης. Ὁ καταλογισμὸς πολιτικῆς εὐθύνης σὲ μέλος τῆς Κυβέρνησης ἢ στὴν Κυβέρνηση συλλογικά, εἴτε ἡ ὁμολογία πολιτικῆς εὐθύνης, συνεπάγεται τὴν πτώση, τὴν παραίτηση τῆς Κυβέρνησης, ὅπως ὡς νομικὴ ὑποχρέωση προκύπτει ἀπὸ τὸ ἄρθρο 85 τοῦ Συντάγματος καὶ διαδικαστικὰ ὀργανώνεται ἀπὸ τὸ ἄρθρο 84 §§2-7. Ἡ σπανιότερη, σήμερα, περίπτωση τῆς πολιτικῆς εὐθύνης μεμονωμένου μέλους τῆς Κυβέρνησης, παρουσιάζει καὶ τὰ λιγότερα θεωρητικά προβλήματα. Ἄν καί στήν πράξη εἶναι δυσχερής ἡ ὁροθέτηση ἀτομικῆς καί συλλογικῆς πολιτικῆς εὐθύνης, ὅταν καταλογίζεται σέ Ὑπουργό πολιτική εὐθύνη ἤ ὅταν αὐτός τήν ὁμολογεῖ –γιά πράξεις ἤ παραλείψεις κατά τήν ἄσκηση τῶν καθηκόντων του ἀπό τίς ὁποῖες ζημιώνεται τό δημόσιο συμφέρον– τότε ὁ Ὑπουργός ὑποχρεοῦται παραίτησης…..

Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος
Ἄρθρο 84

1. H Κυβέρνηση ὀφείλει νά ἔχει τήν ἐμπιστοσύνη τῆς Βουλῆς. Μέσα σέ δεκαπέντε ἡμέρες ἀπό τήν ὁρκωμοσία τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ἡ Κυβέρνηση ὑποχρεοῦται νά ζητήσει ψῆφο ἐμπιστοσύνης τῆς Βουλῆς καί μπορεῖ νά τή ζητεῖ καί ὁποτεδήποτε ἄλλοτε. H Βουλή, ἄν ἔχουν διακοπεῖ οἱ ἐργασίες της κατά τό σχηματισμό τῆς Κυβέρνησης, καλεῖται μέσα σέ δεκαπέντε ἡμέρες νά ἀποφανθεῖ γιά τήν πρόταση ἐμπιστοσύνης.
2. H Βουλή μπορεῖ μέ ἀπόφασή της νά ἀποσύρει τήν ἐμπιστοσύνη της ἀπό τήν Κυβέρνηση ἤ ἀπό μέλος της. Πρόταση δυσπιστίας μπορεῖ νά ὑποβληθεῖ μόνο μετά τήν πάροδο ἑξαμήνου ἀφότου ἡ Βουλή ἀπέρριψε πρόταση δυσπιστίας. Ἡ πρόταση δυσπιστίας πρέπει νά εἶναι ὑπογραμμένη ἀπό τό ἕνα ἕκτο τουλάχιστον τῶν βουλευτῶν καί νά περιλαμβάνει σαφῶς τά θέματα γιά τά ὁποῖα θά διεξαχθεῖ ἡ συζήτηση.
3. Κατ’ ἐξαίρεση μπορεῖ νά ὑποβληθεῖ πρόταση δυσπιστίας καί πρίν ἀπό τήν πάροδο ἑξαμήνου, ἄν εἶναι ὑπογραμμένη ἀπό τήν πλειοψηφία τοῦ ὅλου ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν.
4. Ἡ συζήτηση γιά τήν πρόταση ἐμπιστοσύνης ἤ δυσπιστίας ἀρχίζει μετά δύο ἡμέρες ἀπό τήν ὑποβολή τῆς σχετικῆς πρότασης, ἐκτός ἄν ἡ Κυβέρνηση, σέ περίπτωση πρότασης δυσπιστίας, ζητήσει νά ἀρχίσει ἀμέσως ἡ συζήτηση, ἡ ὁποία δέν μπορεῖ νά παραταθεῖ πέρα ἀπό τρεῖς ἡμέρες ἀπό τήν ἔναρξή της.
5. H ψηφοφορία γιά τήν πρόταση ἐμπιστοσύνης ἤ δυσπιστίας διεξάγεται ἀμέσως μόλις τελειώσει ἡ συζήτηση, μπορεῖ ὅμως νά ἀναβληθεῖ γιά σαράντα ὀκτώ ὧρες, ἄν τό ζητήσει ἡ Κυβέρνηση.
6. Πρόταση ἐμπιστοσύνης δέν μπορεῖ νά γίνει δεκτή, ἄν δέν ἐγκριθεῖ ἀπό τήν ἀπόλυτη πλειοψηφία τῶν παρόντων βουλευτῶν, ἡ ὁποία ὅμως δέν ἐπιτρέπεται νά εἶναι κατώτερη ἀπό τά δύο πέμπτα τοῦ ὅλου ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν. Πρόταση δυσπιστίας γίνεται δεκτή, μόνο ἄν ἐγκριθεῖ ἀπό τήν ἀπόλυτη πλειοψηφία τοῦ ὅλου ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν.
7. Κατά τήν ψηφοφορία γιά τίς πιό πάνω προτάσεις ψηφίζουν οἱ Ὑπουργοί καί Ὑφυπουργοί πού εἶναι μέλη τῆς Βουλῆς.

Ἄρθρο 85

Τά μέλη τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου, καθώς καί οἱ Ὑφυπουργοί εἶναι συλλογικῶς ὑπεύθυνοι γιά τή γενική πολιτική τῆς Κυβέρνησης καί καθένας ἀπό αὐτούς γιά τίς πράξεις ἤ παραλείψεις τῆς ἁρμοδιότητάς του, σύμφωνα μέ τίς διατάξεις τῶν νόμων γιά τήν εὐθύνη τῶν Ὑπουργῶν. Σέ καμία περίπτωση ἡ ἔγγραφη ἤ προφορική ἐντολή τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας δέν ἀπαλλάσσει τούς Ὑπουργούς καί τούς Ὑφυπουργούς ἀπό τήν εὐθύνη του

Advertisements