Η Πολιτική Ιδεολογία της Αναλαμπής & Μεσσιανισμός

ΘΕΜΑ: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ & ΜΕΣΣΙΑΝΙΣΜΟΣ POLITICAL, Σελ. 26,στις 3.5.2024 ΓΡΑΦΕΙ : Ο ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ Academician Prof. DDDr. Pdoc. Dr.Habil. Alexios Panagopoulos (alexios.panagopoulos@gmail.com) ……………….. Το μάθημα Πολιτικολογίας της Θρησκείας, με το Κανονικό Δίκαιο, καθώς και το Εκκλησιαστικό Δίκαιο επιβεβαιώνει την επίσημη Ορθόδοξη Δογματική Διδασκαλία και δεν αναφέρει πουθενά ούτε μία λέξη για Ιδεολογία Αναλαμπής και περί δήθεν «ένδοξης», «μεσοβασιλείας», «ένδοξης Αναλαμπής», ως χρονικής περιόδου, κατά την οποία δήθεν θα δοξασθεί η Ορθοδοξία και κατόπιν τούτου θα αγιοποιηθεί όλος ο κόσμος, ώστε να παρασυρθεί εκ νέου στην αμαρτία και πάλι να αποστατήσει και να επανασατανοποιηθεί! Δεν στηρίζεται σε ανθρώπινα «αόριστα πράγματα», ούτε σε ευσεβείς πόθους για δήθεν «τηγανισμένα ψάρια», «μαρμαρωμένο βασιλιά», με δήθεν θεία λειτουργία που έμεινε στη μέση και που πρόκειται πάλι να επανασυνεχιστεί. Το δυσνόητο χωρίο του Ησαϊα 65, 17-25, παρέσυρε τους οπαδούς της πολιτικής ιδέας της «μεσοβασιλείας», σε σχέση με την Αποκ. 21, 1 και της Β’ Πέτρου 3, 13, τα οποία χωρία μιλούν για Νέα Ιερουσαλήμ συμβολικώς και μεταφορικώς, δίχως να υπονοούν επίγεια «μεσοβασιλεία» ή αναλαμπή ή βασιλεία του Χριστιανισμού επί της γης. Η πολιτική ιδεολογία αυτή της αναλαμπής είναι υλιστική, δεν μπορεί τα τόσα δισεκατομμύρια των ανθρώπων να γίνουν θαυμαστά Χριστιανοί, έστω κάποιοι θα θελήσουν να ζουν στην αμαρτία. Κάποιοι υποστήριξαν ότι η πρώτη Ανάσταση αφορά τους μεγάλους Αγίους της Εκκλησίας και ότι θα γινόταν μετά την εγκαθίδρυση της Χιλιετούς βασιλείας του Χριστού πάνω στη γη, η οποία εγκαθίδρυση θα γινόταν το 1984, όπως έγραψαν[1], κι ότι η προετοιμασία της άρχισε απ’ το 1968-1969 με φρικτό πόλεμο, κι ότι θα κατέληγε υπέρ της Ελλάδας. Μετά από διαψεύσεις των και αναβολές που έθεταν, την τοποθέτησαν στο έτος 1975, πού ούτε τότε έγινε και διαψεύσθηκαν οριστικά. Η δογματική πίστη των Ραβίνων για τη προσδοκία του Μεσσία, ήταν συνδεδεμένη με τη κοσμική κοσμοκρατορία - παντοκρατορία επί της γης της Παλαιστίνης και επί της Ιερουσαλήμ ως του κέντρου του τότε γνωστού κόσμου. Η πολιτική δομή και η υπόσταση ήταν βασισμένη σε πολιτικά κοσμικά εξουσιαστικά κριτήρια, γι’ αυτό περίμεναν επίγειο κοσμοκράτορα, που για εμάς τους Ορθόδοξους θα είναι ο αντι-χριστος, θα ενθρονιστεί στο ναό του Σολομώντα κι ίσως ζητήσει την παρουσία Ορθοδόξων Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων, πιθανό είναι να ζητήσει και ενθρόνισή του εις τον ναό του Θεού στη Κωνσταντινούπολη, ας το προσέξουν οι Αναλαμπιστές! Η παρερμηνεία των χωρίων περί της κοσμικής βασιλείας του Μεσσία, τους οδήγησε στην εξόντωση του Χριστού. Η κατάχρηση της εξουσίας, τους οδήγησε στην ολική πνευματική τύφλωση. Οι Αναλαμπιστές ίσως να θυμώσουν κατά την ένδοξη εμφάνιση του Κυρίου κατά τη Β’ Παρουσία του. Το 20ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης του Ιωάννη, μιλάει ξεκάθαρα μόνο για ουράνια βασιλεία Ψυχών, που μαρτύρησαν ή αγίασαν για το Χριστό. Η παρανόηση των δυσνόητων χωρίων οδήγησε σε ψευδοπροφητείες, καθώς και σε απόψεις για επίγειο βασιλεία και για δήθεν ολική επικράτηση του Ευαγγελίου σε όλο τον πλανήτη, μετά από ένα καταστροφικό πόλεμο ή με χριστιανούς πολιτικούς άρχοντες ή με ένα θαυμαστό ή μαγικό τρόπο! Οι Πατέρες της Εκκλησίας ποτέ δεν μίλησαν για Αναλαμπή και Μεσοβασιλεία των εσχάτων, ούτε περί «Θ.Λειτουργίας» που παύθηκε θαυμαστά και θα ξανασυνεχιστεί σε κάποια χρονική στιγμή, με ιδέες περί προσδοκιών, που αναλύονται εύστοχα απ’ τον καθηγητή Παν/μίου Στρασβούργου Αστέριο Αργυρίου[2], σε σχετικές μελέτες του. Οι Μεγάλοι Πατέρες της Ορθοδοξίας μας εφιστούν τη προσοχή ότι ουδέποτε η επίσημη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας δέχθηκε κάτι τέτοιο περί αναλαμπής, παρά μόνο όσα λέει το Σύμβολο της Πίστης. [1] Βλ. βιβλίο, με εσφαλμένες προσεγγίσεις: Νείλου Σωτηρόπουλου, Η ερχόμενη οξεία και δίστομος ρομφαία, Αθήναι 1964. [2] Βλ. Les Exégèses grecques de l’Apocalypse à l’époque turque (1453-1821). Esquisse d’une histoire des courants idéologiques au sein du peuple grec asservi [Οι ελληνικὲς Ερμηνείες στην Αποκάλυψη στὰ χρόνια της Τουρκοκρατίας (1453-1821). Προσχεδίασμα μιας ιστορίας των ιδεολογικών ρευμάτων στους κόλπους του υπόδουλου ελληνικού λαού] (Επὶ καθηγησία διδακτορικὴ διατριβὴ στη Φιλοσοφικὴ Σχολὴ του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου). Στρασβούργο 1977, 2 τόμοι, 942 σελίδες πολυγραφημένες. Του ιδίου, Ιδεολογικὰ ρεύματα στους κόλπους του Ελληνισμού καὶ της Ορθοδοξίας κατὰ τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, Λάρισα, Λαογραφικὴ Εταιρεία Λαρίσης,1980, 42 σελίδες. Του ιδίου, Les Exégèses grecques de l’Apocalypse à l’époque turque (1453-1821). Esquisse d’une histoire des courants idéologiques au sein du peuple grec asservi [Βλ. ἀριθμ. 3] Θεσσαλονίκη, ῾Εταιρεία Μακεδονικῶν Σπουδῶν-᾽Επιστημονικαὶ Πραγματεῖαι 15-,1982, 761 σελίδες (έντυπη έκδοση του υπ᾽ αριθ. 1).